นี่แหละงาน

ได้เรื่องเลย
เมื่อวานส่งงานอันล่าสุดที่ได้รับมอบหมายไปสดๆ ร้อน
ผ่านไปหนึ่งวันต้นสังกัดก็อีเมลมา เป็นไปตามคาด การส่งงานช้าของเราทำให้เค้าไม่รอทิ้งช่วงหายไปนานๆ เหมือนเคย (ก่อนหน้านั้นส่งงานไปสองครั้ง ตรงตามกำหนดเวลาเป๊ะๆ แต่ก็คอยแล้วคอยเล่ากว่าจะได้คำตอบ และค่าตอบแทน)ก่อนหน้านี้ก็รู้ตัวแหละนะว่าส่งงานช้ากว่ากำหนดไปมากๆ อย่างนี้สงสัยเสียเครดิตแน่ๆ แต่ก็ช่วยไม่ได้จริงๆ ช่วงที่ผ่านมาชีวิตยุ่งเหยิง ยังไงๆ เราก็ต้องเอาเรื่องเรียนมาก่อน รู้แหละว่ามันจะเสียชื่อถ้างานที่รับมาคราวนี้ต้องส่งช้า แต่ถ้าเราทำทีสิสไม่เสร็จ งานชิ้นนี้ก็เสร็จไม่ได้เหมือนกัน

สรุปคือแอบเซ็งน่ะ รู้แหละว่าผิด เข้าใจว่าสภาพการทำงานจริงมันก็อย่างนี้ รับปากเค้ามาก็ต้องทำให้ได้ตามนั้น การได้งานจากโอกาสที่คนอื่นหยิบยื่นให้ก็มาพร้อมกับความรับผิดชอบ เอาเถอะ เตรียมรับกรรมไป เราก็ทำเท่าที่จะทำได้แล้ว เดี๋ยวเค้าปรึกษากันว่าเราจะต้องจ่ายค่าปรับเท่าไหร่แล้วค่อยมาว่ากันอีกที

วันนี้มีแต่เรื่องแฮะ หวังว่าเรื่องวีซ่าของแม่กับพ่อจะเรียบร้อย (ทำไมประเทศนี้มันวุ่นวายอย่างนี่ (วะ)เนี่ย!)

เฮ้อ พอๆ เลิกบ่น