ผ่านไปได้กี่เดือนแล้วนะที่กลับมาอยู่ที่บ้าน

เมื่อเช้าตื่นเช้าเป็นปกติเหมือนเคย อาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปที่ร้าน
ช่วงที่ผ่านมายุ่งมากๆ เหมือนว่าวันๆ นึงมีอะไรให้ทำอย่างหัวปั่นได้ทั้งวัน
งานหลายๆ อย่างเข้ามาให้เราจัดการในช่วงเดียวกัน สุดท้ายก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
ก็ปลงๆ ไป ไม่ได้วันนี้วันพรุ่งนี้ก็ทำใหม่


แปลกดี
เหมือนว่าอยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่าเชียงใหม่ช่วงนี้มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมาเยี่ยมเยือนเยอะแยะ
จริงๆ ก็คงจะมีคนจากจังหวัดอื่นมาเยอะเหมือนกันแต่มันดูไม่ออกน่ะ ผมเผ้าหน้าตามันก็เหมือนกันทั้งนั้นนี่นะ

นั่งอยู่ที่ร้านก็เห็นฝรั่งเดินไปเดินมากันขวักไขว่
แปลกใจเหมือนกันว่าอะไรถึงทำให้เมืองเชียงใหม่นี่มันมีนักท่องเที่ยวมาเยอะขนาดนี้เนี่ย
หรือจริงๆ แล้วคนทั่วโลกก็เหมือนๆ กันหมด คือต่างก็เดินทางท่องเที่ยว ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน หาความสุขเฉพาะหน้า
แต่ก็โหยหาอดีต และ back to nature and simplicity กันทั้งนั้น
อ่านในหนังสือพิมพ์เค้าเรียกอาการอย่างนี้ว่าเป็นปรากฏการณ์เหมือนกันทั่วโลกของคนยุคปัจจุบัน

เราก็เลยสงสัยว่าจริงๆ ความคิดที่ว่าคนเราไม่เหมือนกัน แตกต่างกันเพราะมาจากคนละที่ อยู่กันคนละแห่งเนี่ยตอนนี้จะยังใช้ได้อยู่รึเปล่า เพราะไปๆ มาๆ ก็ดูเหมือนว่าคนเราจะใช้ชีวิตได้เหมือนกันมากขึ้นๆ เรื่อย
คนที่อยู่ในเมืองก็มักจะมีวัฒนธรรมการกินอยู่ การใช้ชีวิตที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่
อะไรที่เคยคิดว่าหาซื้อได้แต่ที่ในเยอรมันก็มีวางขายในซุปเปอร์มาเก็ตที่เมืองไทยกันเยอะแยะ
(Haribo ก็เป็นตัวอย่างหนึ่ง)
ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน สุดท้ายเราก็มักจะติดเอาความเคยชินที่ทำมาแต่อ้อนแต่ออกไปกับเราด้วยทุกๆ ที่
ความต่างที่น่าจะเกิดจากการเปลี่ยนสถานที่ก็เลยไม่ค่อยจะเห็นชัดไปซะ

แต่มันก็มีข้อยกเว้นนะ
คงขึ้นอยู่กับความแตกต่างของคนแต่ละคนที่จะยอมเข้าไปคลุกคลีกับวัฒนธรรม
หรือสภาพแวดล้อมใหม่ๆ มากแค่ไหนด้วยแหละ
อย่างถ้าเราเป็นคนที่ไม่เข็งมาก คือไปที่ไหนก็ให้เวลาสังเกตสังกาความเป็นอยู่ของผู้คน
สังเกตจังหวะของความแตกต่างของพื้นที่ใหม่ แล้วใช้ชีวิตให้สอดคล้องไปกับสภาพแวดล้อมที่เราเห็นอยู่
มากกว่าจะเอาอะไรที่เราเคยชินมาใช้ให้ได้เนี่ย เราก็คงจะมีโอกาสได้สัมผัสถึงความแตกต่างของที่ๆ เราจากมากับที่ๆ เราใช้เวลาอยู่ในช่วงนั้นๆ จริงๆ

แต่มันจะมีกี่คนที่ทำได้อย่างนั้นจริงๆ น่ะนะ น่าสงสัย

เพราะอย่างเราเอง บ่อยครั้งยังไม่สามารถทิ้งโลกส่วนตัวที่เรามเพื่อออกไปเปิดรับอะไรสภาพแวดล้อมใหม่ๆ ได้อย่างที่ใจคิดเลย

แม้ว่าอะไรใหม่ๆ ที่ว่ามันจะหมายถึงแค่ความคิดของคนใกล้ชิดเราเองก็ตาม